مقایسه فعالیت الکترومیوگرافی (emg) عضلات درگیر در مرحله رهایی پرتاب نیزه قهرمانان معلول مرد جهان و پارالمپیک

مقدمه: هدف از این مطالعه شناسایی متغیر الگوی فعالیت عضلانی (آمپلی تود) عضلات پکتورالیس ماژور، بخش قدامی دلتویید و تری سپس پرتاب گران نیزه قهرمان جهان و پارالمپیک مرد کشور با استفاده ازemg  بود. مواد و روش­ ها: فعالیت الکتریکی عضلات پکتورالیس ماژور، بخش قدامی دلتویید و تری سپس 24 نفر پرتابگر نیزه معلول نخبه مرد ایرانی کلاس های مختلف نشسته و ایستاده با استفاده از دستگاه الکترومیوگرافی سطحی انجام شد. در این مطالعه از تحلیل واریانس یک طرفه (one way anova) و آزمون تی(t) مستقل در سطح معنی داری 05/0 استفاده گردید. یافته­ ها: بین الگوی فعالیت عضلانی (آمپلی تود) عضلات پکتورالیس ماژور و دلتویید قدامی کلاس های نشسته، عضله تری سپس  کلاس های ایستاده و عضله پکتورالیس ماژور کلاس های نشسته با ایستاده قهرمانان معلول در طی رهایی نیزه تفاوت معنی داری وجود داشت (001/0>p). در حالی که در آمپلی تود  عضله تری سپس کلاس های نشسته پکتورالیس ماژور و بخش قدامی عضله دلتویید کلاس­ های ایستاده و بخش قدامی عضله دلتویید و تری­سپس کلاس­ های نشسته و ایستاده تفاوت معنی داری مشاهده نگردید. بحث و نتیجه­ گیری: به طور متوسط میانگین تمامی متغیرهای مورد نظر در کلاس های نشسته بیشتر از کلاس ­های ایستاده بود. بالاترین مقادیر آمپلی تود  به ترتیب متعلق به بخش قدامی عضله دلتویید، پکتورالیس ماژور و تری سپس گروه ­های نشسته بود. این امر نشان دهنده استفاده بیشتر از عضلات مورد نظر بواسطه اختلال و معلولیت و عدم کارآیی عضلات پایین تنه پرتاب گران نشسته نسبت به پرتاب گران ایستاده می­باشد. مقایسه آمپلی­تود فعالیت الکترومیوگرافی عضلات مورد نظر در همه کلاس ­ها و معلولیت ­ها نشان داد که آنها نقش مهمی در عملکرد  پرتاب گران معلول ایفا می کنند.